Maquetar es inventar

Maquetar es inventar

Embaixadores Ferramentas TIC Recomendacións

Francis Alés (docente e embaixadoreTwinning) presenta unha comparativa de ferramentas para a maquetación dixital, fácilmente accesibles para alumnos e docentes e de gran utilidade para publicar os resultados dosseusproxectoseTwinning de forma dixital.

Tanto docentes como alumnos, necesitamos nalgunha ocasión publicar resultados de proxectos en forma de revista dixital.  O formato revista pode ser realmente atractivo se dispoñemos das ferramentas necesarias e o coñecemento para explotalas.  Os valentes que se atreven, adoitan traer unhagran idea detrás, que durante o proceso se vai materializando, e moitas veces, nos fai entusiasmarnos se sabemos elixir, ou polo contrario, pode facernos perder a ilusión da nosa publicación, se non fixemosunha boa elección.  Este artigo pretende orientar tanto a alumnos como a profesores neste tipo de aplicacións,  á vez de facerunha comparativa de ferramentas de maquetación online versus software tradicional.

Maquetación dixital online

As ferramentas de maquetación online popularizáronse nos últimos anos, reafirmando oseu lugar na nube, como calqueraoutraferramenta 2.0.  Gran parte doseu éxito débese á sinxeleza coa que se enfocou oseu uso online, é dicir, resultados espectaculares con poucoscoñecementos sobre maquetación; básicamente, usando o coñecido sistema no mundo da computación, WYSIWYG, “Whatyouseeiswhatyouget” ou “o que ves é o que obtés”.  Con isto, podemos escribir un documento vendo directamente o resultado final.  Outras bondades adicionais son, por exemplo, a posibilidade de exportar e descargar a revista a formatos populares como PDF, ou permitir copiar o código HTML embebido para a nosa web ou blog, e así aproveitar os chamativos efectos flash de pasar de páxina cara adiante e atrás.

 Facendo buscas en internet sobre o tema, aparecen multitude de resultados; a maioría de ferramentas con opcións de pago se queremos utilizar todo oseu potencial, pero tamén con opciónsgratuítas con algunhasrestricións en funcionalidade.  No ámbito educativo, para presentación de proxectos, non son necesarias características avanzadas de maquetación, nin editar pequenos detalles con filtros complexos de edición gráfica; pero si que son necesarias características de exportación de ficheiros, almacenamentona nube para novostraballos, disponibilidade de plantillas personalizadas, entre outras.

 Características comúns en ferramentas online actuais son, por exemplo, o inicio de sesión  sinxelo con contas de Google ou Facebook, así que, xa non é necesario un proceso de rexistro se non queremos. Poténciasea creatividade a través do deseño gráfico intuitivo, normalmente asociado a unha gran base de datos de imaxes, moitas delas gratuítas, e ofrecendo abundantes filtros, formas e tipografías.  Os deseños son novidosos e van desde A4 ata presentacións, redes sociais, encabezados de email, pósters, cartas de restaurante, etc.   Permiten a colaboración entre compañeiros de clase traballando en modos de lectura ou escritura, equizáis o máis destacado sexa que tamén ofrecen perfís de usuario para educación, con vantaxes como materiais e unidades didácticas, documentación e propostas da súacomunidade de expertos en educación.

 Velaquíunha relación dalgunhas das máis populares ferramentas de maquetación online:

 www.canva.com

Canva é fácil de usar e completamente online, e en tres anos e medio dende o seulanzamento, xahaimáis de 10 millóns de persoas que o usan.  O produto ten tres versións con funcionalidades en aumento, que son, Canva (gratuíta), Canvaforwork (de pago),eCanva Enterprise (de pago).  A versión gratuíta é máis que suficiente para traballos en clase, e o resto para usos más profesionais no mundo da maquetación.  Á hora de partir de cero e realizar o deseñointegramente online, é a máis completa desta lista. (No proxecto Myfavouritebook, emprégase esta ferrameenta para a creación dun póster).

 https://madmagz.com

Madmagz é de orixe francés e a súa web só aparece nese idioma e en inglés. A apariencia dosseustraballos é de auténtica revista e o enfoque dosseusprodutos é algo diferente, baseado en plantillas.  Por un lado, podemos optar por una única plantilla gratuíta, ou ir comprando plantillas.  Por outro lado, existen 6 opciónsmáis  de explotación.  A gratuíta, chamada Web magazine, que permite ilimitadas revistas, pero descarga en PDF con marca de auga; ou as opcións de pago Premium, Printing, PDF, High Definition PDF, Self-Hosted Web.  Estas 6 opcións pódense mesturar dependendo das necesidades do cliente. (Exemplo de proxectoeTwinning que empregaestaferramenta: Madmagz: A magazine foryoungpeople!!).

 www.lucidpress.com

Lucidpress éunha opción chamativa, pero a versión gratuíta é moi limitada comparada coas anteriores ferramentas.  Restricións por exemplo de hosting de 3 documentos, 3 páxinas por documento, 25 MB, sencalidade PDF, nin código embebido, fan caseunha versión de proba á opción gratuíta, chamada Free.  As outrasopcións son Basic, Pro e Team, todas de pago con cota mensual, que recuperan as carencias da opción Free, eoutrasfuncións extra como o traballo en equipo.  Permite unha actualización de perfil de educación, mellorando sensiblemente a opción gratuíta.

 https://issuu.com

Issuu permite subir á nube e despois personalizar material  xadixitalizado, como documentos, libros, xornaisou revistas en PDF.  Posúe múltiples maneiras de compartir, incluída a incrustación, sendohoxeen día aferramentamáis usada en canto a revista dixital.  Os plans son Basic, Starter, Premium e Optimum.  Basic é o gratuíto e permite publicar ata 500 páxinasou 100 MB.  O resto de plans de explotación (de pago) van sumando características, como lectura en pantalla completa, eliminación de publicidade, control de estadísticas, ou colaboración entre equipos de persoas. (Exemplo de proxectoeTwinning con usodestaferramenta: ICT World-Imaging, Coding, Transforming and Simulating the World).

 www.yumpu.com

Yumpu tamén permite a creación dunha revista online, a partir dun PDF.   A opción Free émáis que axeitada con características como, número ilimitado de revistas e de páxinas, con soporte de HTML5, Flash e JavaScript.  O resto de opcións, chamadas Adfree, Webkiosk, Appkiosk, eProkiosk (todas de pago con cota mensual) con funcionalidades extras, algunhas básicas como a eliminación de publicidade, eoutrasmáis complexas como soporte para tablets, móbiles (en particular Iphones eIpads), ou administrar subscricións e pago online.  É destacable poder deseñaro teu propio kiosco dixital e navegar  por contidos publicados doutros usuarios.

 www.youblisher.com

Youblisher é obxectivamente simple e moi parecida a Yumpu e Issuu.  Faisefincapénasinxeleza de uso, que se basea en subir o PDF, xasexa de arquivoou mediante URL, e obter o Flash da revista con pase de páxinasincluído, para a súa posterior difusión.   A conta é totalmente gratuíta, incluído o aloxamentodun número ilimitado de publicacións.  

 Software tradicional de maquetación

A alternativa á nube,seguesendo o software tradicional, eso sí, con moitísimasmelloras e posibilidades impensables na opción anterior online, debido principalmente a súa concepción. Agoratrátase de traballar en profundidade, e chegar a calquera aspecto de deseño que se nos ocorra, por difícil que pareza.  Para isto, evidentemente é necesaria unha formación previa, se queremos aproveitar medianamente estas aplicacións, e que non obrigatoriamente ten que serunhaaprendizaxe longa e difícil para a obtención de bos resultados.

É certo que, dentro deste tipo de software de deseño e maquetación, dous dos máis importantes, coñecidos e utilizados desde fai bastantes años, son Adobe InDesign e QuarkXpress.  Non obstante, estes programas, aínda que profesionais, destacan por ser comerciais, oseucusto pode chegar a ser excesivo para unha revista que está empezando, sobre todo se nos encontramos ante ediciónspequenas; máisaínda para traballosde clase en educación.  Por isto, pode ser boa idea optar por software libre, con máis razón se nos pode ofrecer as mesmasfuncións de deseño e maquetación que os anteriores.  Neste sentido, un bo programa éScribus, que destaca por ser de código aberto (software libre), e por ofrecer un gran rendemento no deseño e maquetación de publicacións; ademáis está dispoñible para Windows, Mac OS X, Unix y GNU/Linux.  Outravantaxe é que está dispoñible en máis de 24 idiomas, incluído o español.

 Vexamosestas tres alternativas tan coñecidas, describindoalgunhas particularidades interesantes:

www.adobe.com/InDesign

Adobe InDesign é un indispensable se queremos dominar o deseño de revistas, libros ouxornais; actualmente adaptado tamén a calquera enfoque dixital como banners, tarxetas, ou redes sociais.  É dos programas máis potentes para deseño editorial, e permítenos prácticamente realizar calqueraproxecto que pretenda imprimirse, con recursos bastante sólidos, e con moitafacilidade.   A pega é o seucusto, xa que non é gratuíto,  sendo variadas as opcións de compra, que ademais poden ser adquiridas xunto con outrosprodutos de Adobe.  Desde faipouco, ofrécese a compra con “Creative Cloud”, que é un abono para acceder  mediante a nube, a todas as aplicacións de Adobe, e para todos os dispositivos móbiles e de escritorio, ofrecendodescontos do 65% para estudantes e profesores.  Os prezos de plansanuais por pagos mensuais varían en función se seelixesóInDesign, todas as aplicaciónsna experiencia “Creative Cloud” para un particular ou se podemos acollernos á versión educativa para esta opción.  A formación para o boaproveitamentodeste software é importante, pero o ser quizais omáiscoñecido, existe en Internet gran cantidade de titoriais gratis para aprender a usalo. 

www.quarkxpress.com

QuarkXpress foi dos primeirosen aparecer no mundo da maquetación, enfocado nun principio para o deseño editorial e a publicación de xornais, revistas, libros, etc. Pero, copaso do tempo foi evolucionando para traballarnunha gran variedade de enfoques referentes ó deseño.  O seuprezo para a versión 2016 émáis elevado que a opción anterior pero inclúe a descarga total da aplicación, conseguindo así de forma gratuíta a versión 2017.  A versión para estudantes émáis económica, con certaslimitaciónsna aplicación, pero destacable o soporte 24 horas nasúa web, así como a enorme documentación e soporte encontrados nasúa base de datos, o cal, axuda enormemente na formación online. 

 www.scribus.net

Scribus é a alternativa gratuíta e eficaz para deseñar revistas.  Trátasedun programa de maquetación, que destaca por ser de código aberto (software libre).  Ofrece un gran rendemento no deseño de publicacións, facendo posible a exportación a formato PDF cun gran abanico de opcións.  Outro punto a destacar, é a variedade de plataformas para a que está disponible a súa descarga.  Tendo en conta que as alternativas de pago e propietarias como InDesign  e QuadXPress, só están dispoñibles para Windows e Mac OS X, Scribusavantaxa en plataformas, engadindo a estas, outras como Linux, FreeBSD, PC-BSD, NetBSD, OpenBSD, Solaris, Open Indiana, Debian GNU/Hurd, OS/2 Warp 4, eComStation, e Haiku; ofrecendotaménfontes de repositorios oficiais para Ubuntu, Fedora, CentOS, RedHat, Suse, Debian ealgunhasmáis. Os  seus creadores querendeixar claro que, o usuario de Scribus ten o control dosseus datos usando software libre, e pode realizar calquera tipo de publicacións desde revistas, libros, ou “ManufacturingArtwork”, que vén a ser, o deseño de guías de instalación ou guías de usuario.  É aconsellableempregaralgunha guía de iniciación como as que proporciona a súa web wiki oficial en forma de manuais, foros, blogs, “howtos”, ou “faqs”, aínda que tamén existen bastantes manuais e titoriaisen Internet para formarnos no manexodesta aplicación.  

Software de deseño gráfico como apoioó software de maquetación

      É común utilizar software de deseño gráfico como apoioó software de maquetación.  Vexamosalgunhasopciónsdispoñibles entre as máis populares, compatibles coas anteriormente citadas.

 https://www.adobe.com/es/products/illustrator.html

Adobe illustrator é un dos máis importantes e un complemento inseparable de Adobe Photoshop, cos que podemos traballar principalmente con vectores, imaxes e texto.  Adobe illustrator pode servirnos en principio para as tarefas de deseño gráfico básicas, pero tamén podemos desenvolver proxectos de deseño editorial, en caso de que non saibamos utilizar Adobe InDesignou algún outro.  Aínda que poida parecer un pouco complicado, é un software de deseño gráfico, fácil de aprender e dominar.   Como o resto de produtos de Adobe “Creative Cloud”, non é gratis aínda que mantén os descontos para educación.  

 www.coreldraw.com/

 Corel Draw éoutro programa de deseño gráfico, para traballar con vectores parecido a Adobe illustrator, aínda quemáissinxelo e amigable.  Corel, ó igual que Adobe, tenunha serie de programas alternativos con funcións interesantes. Por exemplo, Corel PhotoPaint éunha versión un pouco menos profesional que Adobe Photoshop, aínda que serve para o mesmo, e así sucesivamente.  A vantaxe de Corel Draw, é que é dos programas de deseño gráfico más fáciles de aprender a usar.  É software propietario e non é gratis, aínda que algo máis económico que Adobe e descontona versión para estudantes, chamada CorelDraw Home &Student Suite X8.

 https://www.gimp.org

Gimp é ideal para deseño gráfico e tratamento de imaxes, e desde a súa web  intégranoxunto a Scribus eoutros programas no que eles denominan “Desktop Publishing Workflow”, que vén a ser unha suite de software libre para publicaciónsdixitais.  Gimp éunha aplicación ómáis puro estilo Adobe Photoshop, utilizado polos deseñadores para o tratamento de fotografías dixitais e de imaxes escaneadas.  De novo, como Scribus, é software libre, e multi plataforma.  Mentres que as opcións de pago anteriores como Corel Draw e Adobe illustrator están dispoñibles para descarga en Windows e Mac OS X, taménGimp o está ademais, para Linux.  Desde a súa web, podemos acceder a unha excelente documentación e titoriais, nunha gran cantidade de idiomas, en parte grazas á súa condición de software libre e a colaboración de desenvolvedores e usuarios.  En definitiva, trátase do complemento ideal para Scribus, e sorprende polasúafacilidade de uso, sendoademaisunhaferramenta realmente potente, de alta funcionalidade, ideal tamén para o deseño gráfico profesional.  

 Resumo da comparativa

Se hai que elixir entre as opcións online, unha óptima en educación, para ser usada por profesores e alumnos, tanto en clase como en proxectos do centro, e ademais, considerando tamén o aspecto económico efuncionalidade, amiña opción é Canvas.  Realmente, tanto Canvas como Madmagz, ouLucidpress, son ferramentascapaces de xerar documentos PDF a partir do traballo de maquetación, desde cero.  O resto de alternativas mencionadas, Issuu, Yumpu e Youblisher, só ten a capacidade de xerar a revista dixital, a partir dun PDF subido polo usuario, e por tanto, son máis específicas nasúa función, e limitan oproceso creativo, se de maquetación estamos falando.  Por tanto, Canvas gaña, poisa súa versión gratuíta é apta para usos educativos, con características e funcionsmáis que aceptables para este propósito, e por tanto, máisvantaxosa que o resto de alternativas.

Entre as alternativas de software tradicional, claramente decántome por Scribus para maquetación, e oseu complemento de deseño gráfico, Gimp.  As razóns son as mesmas que para as opcións online, é dicir, son gratis, e funcionais no ámbito educativo.  Se a isto, lleengadimos o carácter altruísta do software libre, con todas as súas bondades e beneficios, xa non só a nivel particular, senón para instituciónsoupara centros escolares, entónqueda clara a aposta, Scribus eGimp.

Finalmente, se a elección é entre software online e tradicional, istovai  depender e moito das condicións de cada caso.  Escolas con problemas de conectividade a Internet, ouescaso ancho de banda,  terían que decantarse por software tradicional, namiña aposta, Scribus eGimp.  Os argumentos son varios, en primeiro lugar, son aplicaciónsmulti plataforma, sabendo que nun centro educativo existen moitos ordenadores con diferentes sistemas operativos.  En segundo lugar, é software libre, que ademais do compoñente ético, é gratis e beneficia ás arcas do centro escolar.  Por último, tanto Scribus como Gimp son opcións casi ou tan profesionais como as de pago, tanto en funcionalidade e resultados, como en soporte e documentación.  Está claro que en ámbitos máisprofesionais, poden botarse en falta algunhas características e funcionalidades, que ferramentas propietarias como Adobe illustratorououtras, teñendesenvoltasou con opciónsmáis avanzadas.  Pero, en ámbitos educativos, Scribus e Gimp son opciónsmoi dignas, e namaioría dos casos, non se vai explotar todo o seu potencial.

En caso de non ser  a conexión a Internet un problema, as ferramentas online son unha gran aposta, se as tarefas son actividades de clase, e proxectos non demasiado complexos, sendo así namaioría de casos.  Como xadixen, Canva éunha boa elección, por razóns de prezo eeficiencia.  Ofrece beneficios xa desde a súa versión gratuíta, suficientes para traballar durante todo o curso con traballos de alumnos, ou incluso de profesores, como publicacións escolares.

Sendo realista, o máis práctico é combinar ferramentas online con tradicionais, dependendo das circunstancias e o entorno de cada centro educativo, tales como, a etapa educativa do alumnado, equipamento informático, redes e comunicacións, etc.  Se a nosa meta como profesores é promover a creatividade entre os nosos alumnos con este tipo de prácticas, ou simplemente obterbos resultados en proxectosde centro, taménhai que ser creativo.  Maquetar é inventar, longa vida a Canvas + Scribus + Gimp.

Francis Alés, IES Leopoldo Queipo (Melilla).

 

Fonte da imaxe de cabeceira: GerdAltman (https://pixabay.com/photo-2007353/)

A calidade en proxectos de Educación Infantil e Primaria

A calidade en proxectos de Educación Infantil e Primaria

Recomendacións

Exemplos de boas prácticas en Educación Infantil e Primaria para cada un dos 6 criterios de avaliación existentes á hora de conceder o Selo de Calidade a proxectos eTwinning.

A primeira idea que é fundamental resaltar é a seguinte: todos os proxectos de colaboración escolar enmarcados dentro da acción eTwinning, ademais de conlevar un gran esforzo e traballo por parte dos implicados (especialmente profesorado e alumnado), apoian e reforzan o proceso de ensino-aprendizaxe que se desenvolve na aula, ademais de ser un importante factor motivador para os docentes e alumnos participantes.

Co obxectivo de identificar aqueles proxectos que destacan especialmente por varios motivos (traballo, esforzo, colaboración, uso das TIC, innovación, etc.) existe o denominado Selo de Calidade: un recoñecemento dos proxectos eTwinning que cumpren cos 6 criterios de calidade pre-establecidos e comúns para os 41 países que forman parte desta acción. Toda a información sobre estes criterios de avaliación pòdese revisar aquí.

Cada etapa do sistema educativo español ten as súas propias características, coas súas correspondentes fortalezas, retos e dificultades. Para as etapas de Educación Infantil e Primaria, como adianto a unha serie de artigos máis extensos e específicos, no presente documento vaise expoñer unha breve lista de proxectos e ideas que poden servir de referencia ou inspiración para cada un  dos 6 criterios de avaliación dos Selos de Calidade e que poden resultar de aplicación en futuros proxectos eTwinning. Asimesmo, para cada criterio inclúese un enlace a un artigo relacionado xa existente na páxina web do Servizo Nacional de Apoio eTwinning de España, co fin de aportar a maior cantidade de información posible sobre cada criterio.

  1. Innovación pedagóxica e creatividade
  1. Integración no plan de estudos
  1. Comunicación e interacción entre centros socios
  1. Colaboración entre centros escolares asociados
  1. Uso da tecnoloxía
  1. Resultados, impacto e documentación
O movemento Maker en eTwinning

O movemento Maker en eTwinning

Recomendacións

As emocións forman un aspecto que inflúe de xeito determinante na nosa aprendizaxe. Como estudantes, aprendemos moito mellor cando nos divertimos, cando somos quen de resolver un desafío ou cando colaboramos cos outros.  E que dicir da sensación que nos invade cando somos capaces de crear un obxecto físico coas nosas mans!

As sensacións anteriores tiveron un reflexo histórico nos artesáns, reparadores e inventores, que grazas aos seus deseños deron lugar a verdadeiras revolucións nas formas de organizar o traballo, o transporte ou o intercambio de información entre os confíns do planeta. Para iso, un trazo fundamental do seu labor foi a xenerosidade para compartiren os seus descubrimentos, de modo que outras persoas poidan implementalos e cheguen a ser utilizados pola maior parte da sociedade. Desta forma, os inventores contribuíron en gran medida ao animaren outras persoas do seu contorno a seguir os seus pasos, o que xerou comunidades e movementos do tipo Fágao vostede mesmo (Do It Yourself, DIY).

Hoxe en día, resulta necesario posuír competencias de tipo manipulativo sobre resolución de problemas, traballo en equipo, etc., e todo iso refórzase coa revolución tecnolóxica dos últimos anos. Dispor de ferramentas dixitais para deseñar e fabricar (software CAD, impresora e escáner 3-D, cortador láser,…) e medios para compartirmos os nosos avances e beneficiármonos dos doutras persoas (Open Source), dan lugar a oportunidades que non podemos desaproveitar como cidadáns. Ademais, todo isto afecta á educación das futuras xeracións, polo que convén incorporar estas competencias aos procesos de ensino-aprendizaxe. Pero como? A resposta non é outra que o «movemento maker».

O termo maker foi acuñado polo estadounidense Dale Dougherty (editor de O’Reilly Media), creador da revista Make e impulsor dunha serie de exhibicións chamadas Maker Faires para estender este movemento. Así, podemos pensar nos «makers»  «como os integrantes dunha xeración web que, ademais dos píxeles nas pantallas, crean obxectos físicos a través da tecnoloxía». Entrando xa no campo educativo, o enfoque Maker supón cambiar o enfoque didáctico tradicional por un baseado na práctica. Desta forma, a realización de proxectos permite organizar os contidos e competencias do currículo dunha forma máis activa, impulsora do traballo en equipo e relacionada co día a día do alumnado. Ademais, áreas tan dispares como as artes e as ciencias están entrando de cheo nesta proposta metodolóxica, de modo que o enfoque Maker supón unha oportunidade estupenda para promover unha aprendizaxe interdisciplinar.

 

Infografía sobre Maker

Infografía sobre Maker. Fonte: 1/4 TECH Maker

Space.http://www.uncuartotech.com/blog/el-movimiento-maker-y-la-educacion

 

 

Este movemento lévanos a reformularmos os espazos de aprendizaxe tradicionais baseados en filas ríxidas de pupitres, para incorporar lugares onde intercambiar información, realizar prototipos que permitan resolver desafíos e presentar os resultados en distintos formatos. A idea é que estes novos Maker Spaces faciliten a resolución de problemas diversos, seguindo procesos de tipo Design Thinking. Para iso, podemos tomar ideas do proxecto “A aula do futuro” de European Schoolnet, con propostas como a que se mostra na imaxe.  Pero non nos desanimemos se pensamos que o noso centro non dispón de recursos abondos! Este proxecto pretende ser unha fonte de inspiración para os docentes, e que en cada caso os espazos e materiais da escola se poidan reaxustar para facilitar unha aprendizaxe máis activa dos estudantes. Neste sentido, alén das pantallas de plasma ou as impresoras e escáneres 3-D, as mesas para traballar de forma colaborativa, os taboleiros brancos para a creación de ideas e, sobre todo, a distribución flexible dos espazos de traballo constitúen estratexias que poden axudarnos nesta tarefa. Tamén podemos combinar lugares existentes nos centros, como os laboratorios e os obradoiros de arte/tecnoloxía (coas súas serras de marquetaría, cables, motores, pinturas, cabaletes,…). Máis ca de recursos, é cuestión de sermos creativos!

A aula do futuro (European Schoolnet)

Agora ben, que elementos poderiamos considerar como representativos -iconas- do movemento Maker? Polas súas posibilidades, destácanse algúns:

  • Impresión e escaneo 3-D. A evolución do software de deseño 3D, cada vez máis sinxelo e versátil (pensemos p. ex. nos programas gratuítos Tinkercad e SketchUp), así como a filosofía de compartir estes arquivos e permitir a súa edición, fan da impresora 3-D unha ferramenta con enormes posibilidades. Ademais, se a todo isto lle sumamos a oportunidade de poder escanear obxectos tridimensionais, as nosas opcións multiplícanse!
  • Arduino/Genuino. É unha plataforma de electrónica aberta baseada en hardware e software moi sinxelo de usar. Unha placa Arduino permite ler entradas como a luz nun sensor, un toque nun botón ou mesmo unha mensaxe de Twitter, e convertelas en saídas como a posta en marcha dun motor, o arranque dun LED ou unha publicación en liña. Desta forma, Arduino permite crear “xoguetes” espectaculares. Estas placas deseñáronse como unha ferramenta sinxela para os estudantes con pouca base de electrónica e programación, pero toda unha comunidade de makers está a incorporalas á súa práctica habitual!
  • Placas para xogar con elementos sonoros e dixitais. As placas de circuíto como MakeyMakey, con pinzas de crocodilo e cables USB, permiten converter case calquera cousa en pezas dunha panca de mando ou nunha interface de usuario. Fíxate no seguinte vídeo: unha batería con bananas, un mando de videoconsola con plastilina ou con papel impregnado de grafito, a escaleira-piano, … Veña, imaxinación ao poder!

 

[vimeo width=”600″ height=”450″]http://vimeo.com/60307041[/vimeo]

  • Robótica educativa. Os últimos currículos escolares están a incluír o pensamento computacional (habilidade para resolver problemas e deseñar sistemas seguindo procesos similares aos dos informáticos). Por iso, e para aumentar a motivación do alumnado, distintas compañías -como Lego- están incorporando robots, estoxos de mecatrónica, sensores e software de programación por bloques (tipo Scratch) co obxectivo de superar desafíos do máis diverso. Ademais, a miúdo estes retos inclúense dentro de temáticas de interese que permiten, p. ex., explorar formas de xestionar os residuos, investigar os obstáculos cos que se enfronta a xente maior, ou indagar na eficiencia de distintas fontes de enerxía. Desta forma, podemos deseñar proxectos multidisciplinares e converter a aprendizaxe en algo moito máis atractivo.

 Xa temos unha morea de ingredientes! Unha estratexia motivadora baseada na emoción de “facer”, un cambio de mentalidade cara á proactividade, unha aposta para desenvolver competencias en resolución de problemas e a creatividade, deseñar proxectos interdisciplinares… Poderiamos mellorar todo isto?  Como?! A resposta non podía ser outra que…  eTwinning!

Grazas á comunicación e ao traballo colaborativo entre alumnos e docentes europeos, o enfoque Maker podería enriquecerse significativamente, e xa se están empezando a dar os primeiros pasos na comunidade eTwinning.  Velaquí se mostran uns exemplos:

  • “Cyberdiscovery” (rexistro previo en eTwinning Live) proxecto entre España, Alemaña e Polonia (2015) que conseguiu premios nacionais nos 3 países. A premisa deste traballazo onde participa o IES Viera y Clavijo (Tenerife) é a seguinte: poderiamos habitar Marte? Con este fin, os estudantes (de entre 12 e 16 anos) entrevistan científicos, exploran o uso da robótica e os sensores para investigar a superficie do planeta, crean estruturas 3-D para desprazarse a través de buracos de verme, deseñan rúas e edificios con SketchUp, resolven desafíos matemáticos… E a cousa non queda aí! Para incorporaren outras áreas non científicas, os estudantes elaboran a súa propia constitución traballando de forma colaborativa, votan a súa presidenta, idean un himno (She’s electric“) e deseñan a súa propia moeda. Se che interesa coñecer máis sobre o proxecto, visita o noso artigo previo.

Imagen de Cyber Discovery

“Cyber Discovery”. Creación dunha historia colaborativa sobre o tema

  • Grupo“Coding and Robotics – The future is now!” (rexistro previo en eTwinning Live). Este grupo creouse co gallo dun obradoiro de desenvolvemento profesional sobre Maker en Braga (maio de 2016). Supón unha boa oportunidade para intercambiar información sobre a temática e consultar presentacións sobre ferramentas (MakeyMakey, Ozobot, impresión 3-D…), linguaxes de programación por bloques (Scratch, Tynker…), e proxectos eTwinning que os incorporan.
  • “Let’s be friends of the Earth” (rexistro previo en eTwinning Live), proxecto eTwinning entre 9 países onde participa o CEIP La Angostura de Santa Brígida (Gran Canaria). A súa proposta, para alumnos de 1º a 3º de primaria, consiste en analizar a paisaxe e o clima das contornas dos centros escolares, e tamén o impacto do ser humano neles. Pero hai máis! Os estudantes crean maquetas de robots utilizando materiais reciclados, fotográfanas e póñenlles voz con Voice Thread. Así, o proxecto é un bo exemplo para promover unha mellor xestión dos residuos, e para empezar a traballar en Maker cos máis pequenos. Para máis información, recomendámosche que visites o noso artigo previo.

 

Imagen de "Let's be friends of the Earth"
“Let’s be friends of the Earth”. Creación de robots con material reciclado
  • “The hole puncher: A mechanical international project”, unha colaboración eTwinning entre España, Italia e Alemaña para deseñar, construír e documentar o proceso de creación dun trade. Este proxecto é un bo exemplo de como o traballo Maker na formación profesional se pode enriquecer a través de eTwinning, permitindo un mellor desenvolvemento das competencias lingüística e dixital. Por parte de España, participa o CIP Virgen del Camino (Navarra).

Animádesvos a incorporar Maker aos vosos proxectos eTwinning? Que ideas se vos ocorren? Buscamos a vosa participación e invitámosvos a que difundades o voso traballo e mais as propostas nas nosas contas en Twitter ou en Facebook. Tamén podedes contar connosco para dar a coñecer os vosos avances. Despedímonos, polo momento, indicando algúns enlaces que vos poden resultar útiles.  Ata pronto, makers!

 

https://www.etwinning.net/es/pub/highlights/codeweekeu-2016.htm

http://www.educaciontrespuntocero.com/recursos/mundo-maker-educacion-impresoras-3d/33378.html

http://www.firstlegoleague.es/que-es-first-lego-league/historia-y-crecimiento-first-lego-league/

http://hacedores.com/tag/educacion-maker/

Fonte: Fotocomposición a partir da imaxe de Photoroyalty (licencia CC-by). http://www.freepik.com/

 

 

 

Cidadanía dixital: Better eSafe than Sorry

Cidadanía dixital: Better eSafe than Sorry

Equipos de centro

Cidadanía dixital (tamén denominada cibercidadanía ou e-cidadanía) defínese como as normas de comportamento que lle concirnen ao uso da tecnoloxía. A Cidadanía dixital supón a comprensión de asuntos humanos, culturais e sociais relacionados co uso das Tecnoloxías da Información e a Comunicación (TIC), así como a aplicación de condutas pertinentes a esa comprensión e aos principios que a orientan: ética, legalidade, seguridade e responsabilidade no uso de Internet, as redes sociais e as tecnoloxías dispoñibles.

Título do proxecto:

Better e-safe than sorry

Centro escolar:

IES SAN JOSÉ (Villanueva de la Serena, Badaxoz)

Docentes:

Francisco Miguel García Barroso (Inglés)

Francisco Manuel Cano Arroyo (Tecnoloxía)

Comunidade Autónoma:

Estremadura

Países socios:

  • Sint Michael College, Koog aan de Zaan, Países Baixos
  • Hristo Smirnenski Primary School, Rakovski, Bulgaria
  • Herskind Skole og Børnehus, Galten, Dinamarca
  • Longdean School, Hemel Hempstead, Reino Unido
  • Collège Paul Gauguin, Cordemais, Francia

Etapa educativa:

3º ESO

Áreas /Materias:

Inglés, Tecnoloxía

Idioma:

Inglés e español

Recoñecemento:

Este proxecto obtivo o selo de calidade nos Países Baixos, Dinamarca, Francia e España

Descrición:

As TIC convertéronse nunha parte integral da nosa vida cotiá. Usamos Internet para unha gran variedade de tarefas: comunicármonos cos demais, mercar en liña, traballar, etc. Nos centros educativos intentamos seguir o ritmo destes novos avances pero en moitas ocasións non temos unha preparación sólida e actualizada para sabermos como axudar os nosos alumnos a entender os seus perigos e implicacións. A nosa pregunta principal é se sabemos como utilizar Internet de forma segura e responsable. O obxectivo / resultado do noso proxecto é fundamentalmente educar os nosos alumnos nun uso responsable das TIC tanto dentro coma fóra do centro educativo e sensibilizar os estudantes sobre a súa seguridade en liña, dándolles a oportunidade de atopar respostas a través da investigación colaborativa en varios temas relacionados co uso seguro de Internet.

 

alumnos trabajan competencias digitales

Enlace ao TwinSpace:

https://twinspace.etwinning.net/4386/home

Obxectivos:

  • Promover o uso das novas tecnoloxías sobre todo no referido á seguridade dixital dos usuarios de Internet.
  • Mellorar o uso das linguas estranxeiras.
  • Aumentar as capacidades do alumnado para realizar traballos en equipo.
  • Contribuír a mellorar a identidade dixital de todos os membros da comunidade educativa mediante protocolos e plans de actuación.
  • Coñecer outras culturas, compartir hábitos de vida e sobre todo respectar as opinións dos demais.
  • Saber actuar en caso de ciberacoso ou manipulación de datos en Internet.
  • Realizar protocolos de intervención en problemas derivados do uso de Internet e prover os centros cunha serie de documentos que regulen o uso e mais o acceso ás novas tecnoloxías.

Como xorde a idea de levar a cabo este proxecto/actividades?

Este proxecto parte dunha das necesidades do noso centro detectada nas reunións de titores que tiveron lugar durante o curso 2014-2105. Nese ano o noso plan de acción titorial sumouse a varias iniciativas promovidas polas autoridades locais e pola Consellaría de Educación que tiña por obxectivo alertar os adolescentes sobre o uso de Internet e as aplicacións en liña. Esta campaña de sensibilización estaba dirixida a toda a comunidade educativa xa que tanto pais coma profesores tamén debían estar ao tanto dos riscos que supón usar Internet sen unhas nocións básicas de ciberseguridade, non só polo seu propio ben senón para que deste xeito tivesen máis recursos á hora de axudar os alumnos ante calquera incidente.

Aínda que as actividades foron coordinadas polo departamento de orientación e o departamento de tecnoloxía, foron os titores dos cursos aos que ía dirixida esta información (2º e 3º de ESO) os que se encargaron de usar as horas de titoría cos seus respectivos grupos para explicarlles o tema da seguridade en liña e os riscos que implican os dispositivos móbiles, sobre todo o uso descontrolado de teléfonos móbiles que tan estendido está entre os mozos. Ao noso centro acudiron expertos para falar cos alumnos e ensinarlles que debían facer en casos de ciberacoso ou de fraude en liña para reforzar o que xa se aprendera durante as titorías.

 

trabajo en equipo- proyecto esafe

Debido aos bos resultados, para o ano 2015-2016 o noso plan de acción titorial quixo continuar con este labor sobre a seguridade dixital dos alumnos e para iso propuxéronse outra serie de actividades que non só implicasen os titores senón o maior número posible de membros da comunidade educativa. Como o noso centro é moi activo en proxectos de colaboración, suxerín empezar un proxecto eTwinning sobre o tema da seguridade dixital que ademais de cumprir cos obxectivos do noso plan de acción titorial incorporase un punto de vista máis internacional ao implicar outros centros europeos interesados en traballar sobre o mesmo tema.

Así foi como grazas aos meus contactos en eTwinning atopei uns profesores que estaban a buscar máis socios para elaborar un proxecto sobre seguridade dixital. Eles xa tiñan un proxecto aprobado que contiña un bo plan de traballo que se adaptaba ás nosas necesidades cunha repartición de tarefas equitativa e uns resultados esperados realistas e adecuados.

Actividades

  • Actividades dirixidas a formar os alumnos como cidadáns dixitais (uso responsable dos dispositivos e a rede, pautas de comportamento en Internet -especialmente nas redes sociais-, respecto aos usuarios, dereitos e responsabilidades nun medio virtual)
  • Actividades que fomentan o pensamento crítico, a reflexión, o xuízo, sobre todo no contexto de Internet e as redes sociais.

Establecemos un plan de actividades ao longo de todo o curso pero ademais das que pertencen ao proxecto en exclusividade, cada centro educativo realizou outras dentro do seu ámbito local que logo compartiu no proxecto cos outros socios. Todas as actividades están rexistradas no TwinSpace ou nas ligazóns externas que incluíron os centros educativos na plataforma.

Para levarmos a cabo este proxecto tivemos en conta a aprendizaxe baseada en proxectos e a cooperación entre os alumnos. Os profesores distribuímos os alumnos en grupos de traballo transnacionais e logo eles usaron o foro e o seu servizo de mensaxaría do Twinspace para establecer contacto entre eles e saber máis sobre os compañeiros cos que ían traballar. A partir de aí os alumnos tiveron que traballar xuntos nun proxecto de investigación sobre un dos aspectos de seguridade en liña e uso de aparatos tecnolóxicos. Nós escollemos o uso de teléfonos móbiles, o ciberacoso e os videoxogos. A partir de aí, os alumnos tiveron que traballar de xeito colaborativo usando os documentos en Google Docs para profundar no tema que tiñan que desenvolver e expoñer ante os demais. Para iso contaron cunha serie de recursos como por exemplo as fichas de traballo dispoñibles en www.webwewant.eu grazas ás cales puidemos traballar sobre temas como os dereitos e deberes dos internautas, netiqueta, redes sociais, privacidade e copyright. Tamén participamos no Safer Internet Day (SID) 2016 grazas ao apoio proporcionado pola plataforma www.chaval.es cunha serie de actividades de tipo lúdico coa aplicación SmartPrivial e realizando blogs de aula na clase de tecnoloxía. Para saberen como os seus compañeiros europeos do proxecto utilizaban a rede, os alumnos usaron sobre todo os cuestionarios en liña colaborativos que puxemos ao seu dispor desde o TwinSpace e que foron o documento de referencia para despois elaborar as presentacións finais. Tamén participamos na iniciativa promovida pola Consellaría de Educación “Foro Nativos Dixitais” para concienciarmos os adolescentes sobre o uso responsable das TIC e Internet e grazas á cal seleccionamos alumnos titores no noso centro que se encarguen de lles transmitir os seus coñecementos sobre seguridade dixital a outros alumnos. O noso proxecto integrouse nesta actividade na que participaban máis grupos pero foron os nosos alumnos de eTwinning os que lograron o seu nomeamento de “alumnos titores internacionais”, un título que recoñecía o seu labor de difusión tanto no proxecto de nativos dixitais coma no de eTwinning.

 

collage cyberbulling

Por outra banda, os profesores que formamos parte do proxecto realizamos unha segunda liña de traballo na que trazamos de forma consensuada un “Plan de acción dixital” no cal se resumen os aspectos máis importantes da ciberseguridade nos nosos centros. Para elaborarmos este plan en común o primeiro que tivemos que facer é unha análise das necesidades en canto ao tema do proxecto. Despois contamos cunha serie de recursos para que cada centro puidese valorar, de acordo coas súas necesidades, que aspectos deben mellorarse ou en cales podemos achegar unha experiencia positiva para os demais. Ao longo do proxecto vimos cales eran os puntos fortes e débiles da política sobre esafety dos nosos centros e foi así como elaboramos este “Plan de acción dixital” para todos que poida ser tomado en conta como documento de funcionamento de centro e permita activar protocolos en casos concretos que deriven do uso das novas tecnoloxías. Para a elaboración destes documentos contamos cos materiais e recursos que hai na páxina www.esafetylabel.eu. Esta plataforma outorgounos o certificado de seguridade dixital na categoría de prata polo noso esforzo e interese en facermos o noso centro máis seguro e promover bos hábitos de uso das novas tecnoloxías.

Que papel tivo o centro escolar/ o claustro/o/os profesor(es) no proxecto conducente a educar os alumnos para formar parte dunha cidadanía responsable (p. ex. ensinando a previr riscos na publicación de datos persoais, en comentarios…)?

Como xa dixen antes, este proxecto está directamente relacionado co Plan de Acción Titorial do noso centro e co programa “Foro Nativos Dixitais” dirixido a toda a comunidade educativa. O equipo directivo e o departamento de orientación axudou moito á hora de organizar as charlas tanto a alumnos coma a pais por parte de persoal experto en materia de ciberseguridade (policía, asesores TIC,…) e á hora de difundir e darlles visibilidade aos resultados obtidos. Moitos profesores sumáronse á experiencia de usar aqueles recursos citados anteriormente nas súas clases de titoría e aceptaron de bo grado que haxa un protocolo de actuación en caso de incidencias relacionadas coa seguridade dixital. O departamento de Tecnoloxía ampliou a presenza de recursos e indicacións sobre o bo uso das novas tecnoloxías na páxina web do centro http://iessanjosevillanueva.blogspot.com.es/p/blog-page.html e os profesores titores encargados de promoveren aspectos básicos da cidadanía dixital teñen agora ao seu dispor máis recursos e mellor formación para lles impartir as clases sobre cidadanía dixital aos alumnos.

De que xeito promove este proxecto eTwinning a cidadanía dixital? Que espazos e ferramentas da plataforma contribúen de forma máis eficaz a formar na cidadanía dixital? Hai algunha diferenza no trato deste tema nos países dos teus socios europeos con respecto a España? Que diferenzas, semellanzas?

Este proxecto promove a cidadanía dixital entre mozos europeos mediante o uso de certas ferramentas TIC e o TwinSpace que é onde ten lugar todo o proceso de intercambio de materiais, opinións e ideas. Mediante unha aprendizaxe colaborativa tanto alumnos coma profesores profundan no coñecemento dos riscos que implica o uso de Internet e realizan protocolos de actuación válidos para un ámbito escolar. Estes protocolos quedan fixados en dous niveis: o primeiro é o de lles dar difusión aos resultados obtidos polo traballo de investigación no que se ofrece unha visión europea dun problema ligado ao uso de Internet/novas tecnoloxías e posibles solucións por parte dos alumnos; o segundo nivel é o plan de seguridade dixital elaborado polos profesores de xeito conxunto que marque as pautas que debe seguir cada centro educativo e axude a solucionar posibles incidencias como o ciberacoso, roubo de datos persoais en liña ou non respectar a privacidade de terceiros. Este marco de actuación non só suxire que facer en tales casos senón que tamén orienta o persoal do centro educativo marcando unhas pautas claras que se deben seguir para conseguir que todos fagamos un uso responsable das novas tecnoloxías. Estas suxestións están recollidas en dous documentos que cada centro pode engadir ao seu Plan Xeral Anual: o Regulamento de Uso Aceptable do Persoal e o Regulamento de Uso Aceptable do Alumno.

 

recomendaciones esafe

Unha parte moi interesante do proxecto é a que compara varios países entre si quedando así patentes as diferenzas que hai entre os mozos europeos á hora de usaren Internet. Grazas a Google Docs puidemos elaborar unha serie de cuestionarios cuxos datos incorporamos máis tarde ás presentacións. Puidemos comprobar que case todos os mozos europeos usan o teléfono para case os mesmos propósitos e que pasan a mesma cantidade de tempo en Internet. As redes sociais ás que teñen acceso son sobre todo Facebook e Twitter aínda que o uso desta última non estaba moi difundido nos alumnos españois que usaban moito máis o Whatsapp. Con respecto ao uso dos móbiles foi revelador para moitos deles o feito de que durmisen co móbil no cuarto, algo que lles parecía normal pero que grazas a sucesivos debates na clase non tardaron en se decatar de que esa actitude demostraba que non desconectaban nunca do teléfono e que necesitaban telo sempre preto. Outro exemplo é o ciberacoso, un problema do que todos os alumnos do proxecto xa sabían algo deste tema e ata coñecían alguén que o sufrira. Despois da súa participación no proxecto, os alumnos souberon máis cousas sobre netiqueta e saber como comportarse en Internet para non dar lugar a malentendidos e situacións comprometidas. Tamén aprenderon a saber que facer ante un caso de ciberacoso e que medidas se poden adoptar.

Os resultados dos cuestionarios e as presentacións están dispoñibles no noso TwinSpace. a competencia que tamén estivo presente en todo o proxecto é a dixital. Dentro do marco DIGCOMP traballamos os seguintes aspectos da área 4 sobre seguridade:

4.1 Protección de dispositivos: o alumno xa sabe como protexer de xeito básico os seus dispositivos electrónicos e os dos demais.

4.2 Protección de datos persoais e identidade dixital: o alumno é consciente dos perigos que entraña o uso de Internet. Móstrase respectuoso coa privacidade doutros e é quen de poñer en marcha un protocolo de actuación en caso de ciberacoso.

4.3 Protección da saúde. O alumno sabe como evitar riscos para a saúde derivados do uso da tecnoloxía dixital que ameacen a súa integridade física e psíquica.

 Como contribuíron as familias dos alumnos á formación destes como cidadáns activos? Nunha escala de 1 a 10, e en termos xerais, que lugar ocuparía “o grao de cidadán dixital” destas familias? Teñen algunha formación neste tema?

As familias tamén estiveron moi implicadas neste proxecto. Para empezar tiven que poñerme en contacto con elas para explicarlles que era un proxecto eTwinning e que iamos facer na clase. Dado a temática do proxecto, pedinlles colaboración ás familias sobre todo para usar material audiovisual no que aparecesen os seus fillos e que lles permitisen usar Internet para realizar buscas sobre o proxecto. Tamén lles pedín a súa colaboración para axudar os seus fillos desde a casa, conectándose con eles a Internet e proporcionando as súas opinións como pais sobre os temas que tiñan que investigar.

Un exemplo da boa colaboración e a implicación das familias é a charla que impartiu o profesor Francisco Manuel Cano Arroyo sobre a dependencia do móbil e mais as súas consecuencias. Esta interesante intervención estivo promovida pola Asociación de Pais e Nais do noso instituto que desde o primeiro momento quixo sumarse ao proxecto e participar nas actividades de difusión. En charlas coma esta e mediante unha serie de entrevistas quedou patente que o grao de coñecemento das familias das novas tecnoloxías e os seus perigos é moi diverso. Case todos os pais e nais coñecían o ciberacoso e eran conscientes do uso do móbil e das redes sociais dos seus fillos, pero moi poucos sabían como administrar unha devasa ou establecer contrasinais de seguridade. Este tipo de formación nas familias é pois tan necesario coma entre os alumnos e é algo que quedou patente grazas a proxectos coma este e ao interese das familias por participar. Na escala proposta as familias situaríanse entre un 5 ou un 6, xa que moitas delas limítanse por exemplo a establecer horas de uso do móbil, as videoconsolas ou Internet pero moi poucas saben como controlar os contidos aos que os seus fillos teñen acceso.

Cambiou a idea que o alumnado tiña, antes e despois de facer o proxecto/actividades, sobre as regras de comportamento na rede?

  • COMUNICACIÓN (móbiles, gramática, textos, abreviacións, modismos,…
  • RESPONSABILIDADE (descargas, copyright, música, copias, imaxes, …)
  • DEREITOS (sobre as súas propias publicacións…)
  • ERGONOMÍA (danos físicos, forzar a vista, mala postura, ….)

Participar nun proxecto eTwinning pode converterse nunha experiencia de aula moi produtiva, con moitos beneficios para o alumnado e mais os profesores. No noso caso, temos que destacar o alto grao de implicación dos alumnos por realizar as tarefas do proxecto e por demostrar os seus coñecementos adquiridos do traballo de investigación ante os seus compañeiros. Os alumnos non só saben máis sobre a ciberseguridade e o uso do móbil, por exemplo, senón que se decataron de que o traballo en grupo e o intercambio de ideas ou experiencias son moi importantes á hora de ver a realidade que nos rodea desde unha perspectiva máis ampla. Agora xa coñecen como usan os dispositivos móbiles os seus compañeiros europeos e que teñen a capacidade de intervir en conflitos e saber como se poden solucionar. Convertéronse en “alumnos titores” cuxa misión é axudar os demais a usar as TIC de xeito responsable, denunciar os abusos e saber reaccionar a tempo ante un posible problema. É o labor dos profesores que participaron neste proxecto facer que ‘Better Internet tan Sorry‘ se converta nun proxecto sostible que inspire máis persoal e se impliquen de xeito activo en facer o noso instituto un lugar máis seguro para todos.

Que impacto tivo este proxecto/actividades (ou a temática do proxecto, ou algunha actividade en concreto) no claustro? Hai unha maior sensibilización cara ao comportamento na rede? Tómanse máis precaucións, de que tipo? Corríxense malas actuacións? Establecéronse protocolos novos? Cambiou a disposición do mobiliario da aula de informática, p.ex.?

O impacto do proxecto tamén se pode medir no claustro de profesores aínda que será este ano cando de verdade poidamos avaliar se todo o material que realizamos é útil. Como xa dixemos, un dos nosos logros como equipo transnacional é a publicación dun Regulamento de uso aceptable do persoal, un conxunto de normas que cada docente ten que comprometerse a seguir para lograr un uso aceptable das TIC e garantir así un ámbito seguro de traballo e ensino. O Plan de Seguridade Dixital, que cada centro elaborou segundo as súas circunstancias e características, quedará integrado na documentación de funcionamento do centro e axudará tanto á integración das TIC no plan xeral anual coma no plan de acción titorial.

 

certificado de seguridad digital

Coa recepción do certificado de seguridade de prata por parte de www.eusafetylabel.eu o noso centro débese comprometer a manter certos estándares en consonancia coa categoría que esta plataforma nos outorgou, e puxemos como obxectivo para o presente ano seguir co noso labor en canto a ciberseguridade e cidadanía dixital para conseguir a seguinte categoría e termos así un recoñecemento ao noso esforzo e traballo.

Francisco Miguel García

IES SAN JOSÉ (Villanueva de la Serena, Badaxoz)

 

eTwinning e KA1: Proxecto ‘Job Shadowing in Action’!

eTwinning e KA1: Proxecto ‘Job Shadowing in Action’!

Proxectos destacados

Promovendo de forma eficiente sinerxías en Erasmus + un grupo de profesores da Szkoła Podstawowa núm. 6 de Zabrze (Polonia) e do colexio FEDAC Prats de Lluçanès (España) realizou unha enriquecedora experiencia de ‘Job Shadowing’ a través da plataforma eTwinning. Carme Pellicer, coordinadora do proxecto no centro escolar español cóntanos como se foi construíndo esta experiencia e os seus beneficios para toda a comunidade educativa.

Todo empezou cando recibín un correo de Joanna da escola ZP6 de Zabrze, en Polonia, no escritorio de eTwinningLive. Nel expoñíame o seu proxecto Job Shadowing e o desexo do seu equipo de profesores de levalo a cabo na nosa escola: FEDAC Prats. Os obxectivos principais eran aprender outra lingua (o español), outra cultura e observar para aprender novos métodos de aprendizaxe para aplicalos no seu centro.

Unha vez compartida a súa idea cos meus compañeiros, non dubidamos nin un momento en lanzarnos a unha nova aventura europea. Sería o noso primeiro contacto con Erasmus+ despois de moitos proxectos eTwinning. Estabamos absolutamente decididos a dar un paso máis. Pensamos, e estabamos no certo, que se nos ofrecía unha grande oportunidade para lle dar sentido a un dos nosos obxectivos de centro: alcanzar a dimensión europea. Unha excelente ocasión para compartir experiencias, debater ideas, colaborar e aprender entre iguais de forma presencial cos profesores de Zabrze.

Durante o segundo semestre do curso 2014-2015 mantiven contacto constante e comunicación con Joanna, a coordinadora do centro de Polonia. Había moito que facer: organización do proxecto, planificación da estadía…

Cando estabamos organizando o curso 2015-16 o claustro de profesores de FEDAC Prats acordamos por unanimidade que, aínda que se trataba dun Job Shadowing, os nosos alumnos tamén estarían implicados de forma moi directa no proxecto. Deste modo, decidimos planificar o Job Shadowing como un Proxecto de Centro para o curso 2015-16 e integralo no currículo cos obxectivos competenciais correspondentes. Ademais queremos salientar que o proxecto integrou dúas formacións no centro: un curso de español para os profesores de Zabrze e un Obradoiro eTwinning para os profesores de FEDAC Prats.

Así foi como lles comunicamos aos nosos alumnos que tería lugar un Job Shadowing na nosa escola: Primeiro, Sorpresa! Despois, Entusiasmo!

 

O proxecto ía medrando e tomando forma paseniñamente. Era coma un crebacabezas no que todas as pezas son clave para conseguir o resultado desexado. A partir dunha idea construímos unha realidade.

Creamos o proxecto eTwinning: Job Shadowing in Action! https://twinspace.etwinning.net/8439/home (enlace ao TwinSpace) asociado ao Erasmus+. Un espazo ideal para reunir as actividades, que con moitísima ilusión e non menos entusiasmo, realizaron os alumnos e un lugar idóneo para a comunicación entre os profesores, para compartir experiencias, colaborar, debater e xestionar o proxecto.

En febreiro chegou por fin a semana do Job Shadowing. Iámonos coñecer en persoa! Era un evento moi esperado para todos. A mobilización foi total, xa non só por parte de toda a comunidade educativa, senón tamén por parte do Departamento de Educación da Generalitat de Cataluña, do equipo directivo de FEDAC, do Concello, de diferentes asociacións culturais de Prats de Lluçanès, das canles de televisión rexionais e mais da prensa. Tivo unha acollida magnífica. Tamén queremos facer referencia á videoconferencia realizada entre representantes dos SNA de España e Polonia, os equipos directivos e as coordinadoras do proxecto de ambos os dous centros, foi moi interesante. A todos debemos agradecerlles o acompañamento e mais a súa xenerosa colaboración.

 

Banners de las respectivas visitas
Banners das respectivas visitas

Resulta difícil atopar palabras para describirmos o que sentimos cando tivemos o primeiro encontro cos vinte profesores da escola SP6 de Zabrze. Todos estabamos moi emocionados. Foi máxico e intenso. Enseguida se orixinou unha corrente de simpatía e boa sintonía recíproca. Todos estabamos moi motivados para que o período de observación na nosa escola FEDAC Prats fose unha experiencia do máis enriquecedora para as dúas partes. E foino.

Os profesores de Polonia eran de distintas especialidades de primaria. Ademais de observar, prepararon clases para os nosos alumnos. Unha fonte de inspiración para todos. Aí a dimensión europea estaba asegurada. O idioma non foi un problema significativo xa que nos comunicabamos en español (fixeran un curso) e inglés. Ademais, o seu profesor de español facíalles de tradutor cando o necesitaban.

Este é un breve resumo do que aconteceu durante a visita dos profesores de Polonia.

 

 

Que distinto é poder falar e discutir sobre un tema en persoa! Cando as actividades de colaboración teñen lugar nunha clase real e non virtual. Este é o plus do programa Erasmus+.

O proxecto aínda non rematou. A comunicación non diminúe nin tampouco as actividades. Todos, profesores e alumnos, esperamos con anhelo as videoconferencias que levamos a cabo regularmente. A amizade e os bos recordos son magníficos.

Unha experiencia vivida con intensidade por parte de todos. Unha magnífica oportunidade para aprender entre iguais. Recomendable cen por cen!!!

Como un dos obxectivos do Job Shadowing era a observación das metodoloxías de aprendizaxe de FEDAC Prats, aí está Iza falando en nome dos seus compañeiros de SP6 de Zabrze. Unhas palabras, que unha vez máis, nos emocionan e nos chegan ao corazón. Esperamos poder realizar moitos máis proxectos xuntos.

 

Fonte das imaxes: TwinSpace do proxecto ‘Job Shadowing in Action’!

Kit eTwinning: ‘Yo en tus zapatos’

Kit eTwinning: ‘Yo en tus zapatos’

Kits eTwinning

Este elemento non está dispoñible no idioma solicitada. Desculpe. For the sake of viewer convenience, the content is shown below in the alternative language. You may click the link to switch the active language.

Seguimos con la publicación de algunos de los kits elaborados durante el Taller de Desarrollo Profesional “Proyecta eTwinning” para profesores en castellano. En esta ocasión, hemos elegido “Yo en tus zapatos”, una propuesta de blogs que intenta llamar la atención sobre las diferencias culturales y las posibles dificultades de vivir en un país extranjero.

kit 1 yo en tus zapatos

kit yo en tus zapatos2

Fuente de la imagen de cabecera: diseñada por Freepik.com